Daredevil

Het volgende wat ik ga vertellen was zeker en vast de meest adembenemende en mooiste dag tijdens mijn verblijf hier in Engeland. Samen met Cheyenne planden we een dagje Swanage, een dorpje gelegen langs de kust. Na een uurtje rijden met de bus reden we de ferry op. Deze bracht ons naar de andere kant van het water: Swanage :) Vooraleer te genieten van het strand besloten we om Corfe Castle te gaan bezichtigen. Dit nam nog een extra halfuurtje bussen in beslag. Daar aangekomen bezochten we het kasteel en enkele souvenirwinkeltjes. De weg terug richting de kust van Swanage deden we met een stoomtrein. Het treinstation, waar we samen met een 20-tal andere passagiers wachtten, zag er echt zo uit als vroeger. Al snel kwam hij aangereden, de stoom verliet in wolkjes de zwarte, authentieke trein. Binnenin bevonden zich allemaal hokjes met zitplaatsen voor 2 of 4 personen die je kon sluiten met een glazen deur en waarvan je zelfs het gordijntje kon toe trekken. Echt zoals we het kennen vanuit de film, of voor de al wat meer ervaren levensgenieters onder ons: zoals ze het kennen van vroeger ;) Wanneer de conducteur aankwam, waren we druifjes aan het eten. "Gezond meisjes", zei hij. Haha, het was een toffe man en hij paste met zijn kostuum volledig in het plaatje. Dit was een geweldige ervaring! Toen we terug aankwamen aan de kust van Swanage was de middag al gepasseerd, tijd om te eten dus. Een dekentje op het strand en picknicken maar :) Daarna legden we ons eventjes neer om van het zonnetje te genieten. Later zagen we in de verte mooie kliffen, ook wel de Old Harry Rocks genoemd, die we heel graag van wat dichterbij wilden zien. Waar wij ons op dat moment bevonden begonnen de kliffen al, maar pas een heel stuk verderop werden ze hoger en indrukwekkender. Aangezien we niet terug wilden naar het dorpje om daar via een wandelpad de weg te nemen naar de kliffen, besloten we om de kliffen te beklimmen. Halverwege kwamen we tot inzicht dat dit plan niet werkte, haha. De enkele mensen die langs het water wandelen en ons zagen, riepen dat we een beetje verderop een gemakkelijkere weg naar de kliffen konden nemen. Daar stonden we dan hoog boven de grond te lachen met onszelf :D Na een moeilijkere afdaling dan beklimming volgden we de instructies van de mensen en ja inderdaad, 100 meter verderop was een trap naar boven, uhum! :D We hadden toch weer even gevaarlijk en gek kunnen doen. Van daaruit namen we dus het pad richting de kliffen, een 2-uur lange wandeling. Na een uur kwamen we tot inzicht dat we goed moesten doorwandelen als we onze laatste bus naar Bournemouth niet wilden missen. De afstand tot de kliffen leek zo kortbij, maar het was nog zo veraf! Op een gegeven moment beslisten we zelfs bijna om terug om te keren, aangezien we precies alleen maar dichterbij het water kwamen en het toch niet echt spectaculairder werd. Toch bleven we koppig verder wandelen en gelukkig maar, want daar waren de kliffen plotseling! Wooowww!! Het uitzicht was prachtig!! Dit konden we zeker niet missen, dus we begonnen nog sneller te wandelen. Uiteindelijk bereikten we onze bestemming en die was adembenemend mooi! In de verte zagen we 'The Bournemouth Eye' in de lucht hangen. We genoten van het prachtige uitzicht en het geluid van het water kletsend tegen de kliffen. Opeens kreeg mijn vriendin iets in haar gedachten. De kliffen waren allemaal redelijk recht afgesneden, maar er was één deeltje dat uitstak en de weg om daar te geraken was heel smal! Zij wou aan het uiteinde gaan staan en ik zou dan een foto van haar moeten trekken, zot! Ik probeerde haar te overtuigen het niet te doen, maar na lang twijfelen deed ze het toch. Toen ze terug bij mij was, veilig en wel, zei ze dat het een kick was om daar aan het uiteinde te staan en ik het ook moest doen, anders zou ik er spijt van krijgen. Okee dan maar, verstand op nul en gaan. Op handen en knieën kroop ik naar het eindpunt. Eenmaal opgestaan schoot er een adrenalinestoot door mijn lichaam, het was inderdaad een geweldig gevoel om daar te staan. Zalig! De terugrit was meer lopen dan wandelen omdat we te veel tijd besteed hadden bij de kliffen. Toch nog net op tijd haalden we onze bus. Toen we tot rust kwamen in de bus, zagen we in dat we echt wel zotte en gevaarlijke dingen hadden gedaan, maar het was echt de moeite!!

Het oude treinstation in Swanage

Corfe Castle

Op weg naar de Old Harry Rocks

Op de terugweg