Mooiste verjaardagscadeau ever!

Het verjaardagscadeau van mijn ouders was geniaal! Een weekendje London met als hoogtepunt op zaterdagavond de musical 'Dirty Dancing'. Deze musical was adembenemend goed! Ik was achteraf dan ook meer dan blij. Natuurlijk kon ik het niet laten om een kleine fotoshoot te houden voor de unieke voorgevel van het theater ;) Het was namelijk een theaterzaal die speciaal gecreëerd was voor deze musical, volledig in het roze. Voordien aten we Italiaans, maar echt wel heel lekker. Het was een goede keuze om in dit restaurant binnen te gaan. De 1ste dag was dus meer dan geslaagd.
De 2de dag bezochten we zowat de duurste winkels van London. 'Harrods', een winkel met 7 verdiepingen, en 'Fortnum and Mason', het favoriete warenhuis van Prinses Diana. Beide heel dure winkels, te duur voor mijne portemonnee! ;) Ook namen we een kijkje in 'Selfridges', het mooiste warenhuis van London, ook echt wel mooie spulletjes gezien, vooral veel theepotjes :) Voor de rest hebben we nog wat rond gewandeld in de straten van London, in de regen weliswaar, wat dacht je anders hier in Engeland ;) Maar vooral veel bijgepraat, of toch geprobeerd, ik heb nog zoveeeeeel meer te vertellen! Over het hotel zal ik maar zwijgen, dat was niet het beste, maar we hebben er eens mee gelachen :D Het was een geweldig weekend om nooit te vergeten!

 

tea-time

 

duur!!

 

tijd om afscheid te nemen: Dada mama en papa!

 

 

Bournemouth Gardens

Bournemouth heeft een heel mooi park, de 'Bournemouth Gardens' genoemd. Dit park bevindt zich naast het centrum en op 5 minuutjes wandelafstand van mijn school. Het is voor een groot deel omgeven door winkelstraten en komt uit op het strand. In het midden van het park vind je een luchtballon met de naam 'Bournemouth Eye'. Deze stijgt elk weekend een 20-tal keren op. Bovenin heb je een prachtig uitzicht over de zee en over Bournemouth. Vorig weekend beslisten een studente van Italië, een vriend van haar en ik om in de luchtballon te gaan. Het was namelijk voor het eerst in mijn 2 weken hier dat het een mooie en zonnige dag was. We maakten ook een wandeling door het park, waar honderden eekhoorntjes rondlopen. Hier zijn ze heel wat tammer dan in Toronto. Als je iets lekkers vast hebt om te knabbelen komen ze dadelijk naar je toe. Ze nemen je hand vast, nemen het lekkers uit je hand en lopen er mee weg. Dan zie je ze het rustig opknabbelen, wat heel leuk is om te zien. Als laatste brachten we een bezoekje aan het strand. We bekeken de zonsondergang, prachtig. Dit was een heel rustig dagje, maar één van de beste hier tot nu toe. Het park, de natuur, de eekhoorntjes, een vriendin, het strand, de zonsondergang... Deze plaats is ideaal voor mij :)

 

Bournemouth Eye (luchtballon) van op de grond bekeken

 

 

in de luchtballon

 

 

in de luchtballon

 

 

uitzicht op het strand van Bournemouth

gezellig avondje in mijn gastgezin

Voorbije vrijdag had mijn gastmama een drukke dag achter de rug. Omdat ze geen zin had om te koken en het ook al wat later was dan dat we normaal aten, sprong ze vlug binnen in de McDonalds. Ze kwam thuis met 2 grote zakken vol met hamburgers, drankjes en frietjes. Met de hele familie aten we dit op in de zetel voor de tv. Volgens mij toch wel een typisch Engelse avond, niet? ;)

English Breakfast

Natuurlijk hoort dat er bij als je in Engeland bent. Een Italiaanse studente, die hier al 4 maanden op school zit, nam me mee naar een kleine en gezellige taverne. Volgens haar kan je daar het beste English Breakfast eten. Ik weet niet of ze gelijk heeft, maar ik moet zeggen dat het heel lekker was. Vroeger had ik altijd het vooroordeel dat dit niet te eten is, maar het tegengestelde is bewezen. Ik moet wel toegeven dat we het voor lunch gegeten hebben. Ik denk dat het nogal zwaar is om te eten als ontbijt. Engelse lunch zal nog veel op het menu staan de volgende 6 maanden! :p

 

English breakfast: bonen in tomatensaus, worst, spek, tomaat, ei, champignons en toast

 

 

Oxford

Eton en Windsor waren de eerste bestemming in onze weg richting Oxford. We bezochten het Eton College waar prins Harry en prins William naar school zijn geweest. Het is een school enkel voor jongens. Het is daar vanzelfsprekend dat de studenten en leerkrachten met de fiets naar school komen in hun kostuum. We zagen een leerkracht aankomen op zijn fietsje, best wel grappig. Daarna bezochten we het 'Windsor Castle'. Dit is de vakantiebestemming van Koningin Elizabeth op dit moment. In de McDonalds aan de overkant ging prinses Diana vroeger frequent eten halen voor de hele familie. De weg die we wandelden naar dit kasteel deed onze gids met zijn vorige studentgroepen altijd via het park, maar dat was deze keer niet mogelijk. Het park stond volledig onder water! Hij was zo onder de indruk, dat hij er zelfs foto's van begon te maken. Je zag duidelijk de vuilbakken in het water staan en de trappen waren voor een deel onder gelopen. Hoewel er in mijn dorpje waar ik woon gelukkig geen overstromingen waren door de felle regen, hebben ze er hier nog steeds last van. De volgende bestemming was Oxford. Hier stond natuurlijk de universiteit van Oxford op het programma. Deze bestaat uit zoveel delen verspreid over de hele stad, dat je ze niet allemaal kan zien in één dag. We bezochten de bekendste en mooiste gebouwen ervan. Ook bezochten we de universiteitsblok, waar een stukje van de film Harry Potter is opgenomen. Er werden massaal veel foto's genomen op de fameuze trap en in de grote zaal. Als laatste wandelden we nog door het kleinste straatje van de UK, dat duurde natuurlijk niet zo lang. 's Avonds om 17h keerden we terug richting huis.

 

het buitenverblijf van Koningin Elizabeth

 

Christ Church: universiteitsgebouw

 

 

 

Harry Potter!

 

 

dé McDonalds

 

 

 

kleinste straatje van GB

 

 

 

de onder water gelopen trap richting het park

waar je een rivier lijkt te zien, is eigenlijk een wandelroute :D

 

Eton college

 



 

de studenten van het Eton College

 

 

eerste daagjes in EF Bournemouth

De eerste week hier in Engeland zit er alweer op. Even een verloop van de week.
De 1ste dag werden we warm ontvangen in een grote tent achter onze school met donuts en drankjes. Hierna maakten we een test om ons niveau te bepalen zodat ze ons in de juiste klassen kunnen indelen. In Toronto zat ik in niveau C1.2, via de test behaalde ik het resultaat C1.3. Yes, weer een stapje hoger wat betekent dat mijn Engels toch wel degelijk vooruit gaat :) Na de test kregen we van verschillende personen uitleg over de werking van EF Bournemouth. We speelden ook een welkomspel onder de studenten. Toen de opdracht was: "zoek een persoon met blauwe ogen en blonde haren" stond er opeens een hele groep rondom mij. Ja, ook hier zijn er heel veel bruinharige studenten, vaak met bruine ogen. De meerderheid van de studenten komt uit Zuid-Amerika. Een ander groot deel is van het Middel-Oosten. En dan is er nog een klein, klein deel van Europa en Azië ;)
's Avonds was er een welkomparty. Samen met mijn kamergenoot spraken we met enkele andere studenten een meeting punt af voordat we naar de party gingen. Eindelijk ben ik over-aged! Haha, hier moet je geen 19 jaar zijn om naar feestjes te gaan en te mogen drinken! ;) Na de welkomparty gingen we nog verder naar een andere club in een kerk, een heel vreemd idee, maar we hadden veel plezier! Mijn kamergenoot en ik namen de taxi naar huis, er waren namelijk geen bussen voor het eerst volgende uur. We deelden de prijs door 2, voor een keertje mag dat wel eens.
Dag 2 was de eerste lesdag. Mijn les begon pas om 14h, dus ik kon uitslapen na de lange nacht. Mijn kamergenoot daarentegen... Zij had haar 1ste les om kwart voor negen! Mijn klas bestaat uit 6 meisjes. Een klein klasje dus. Onze leerkracht is een heel toffe, maar geeft veel huiswerk! :D Mijn keuzevakken voor de volgende 5 weken zijn 'sociale vaardigheden', 'uitspraak' en 'woordenschat en grammatica'.
Op vrijdag kregen de 'academic year students', waar ik onder behoor, een gratis lunch aangeboden. Ook deze keer is het een heel grote groep van meer dan 100 studenten! We gingen allen te samen naar een Aziatisch restaurant waar je mocht eten zoveel als je wou, nl. een 'All You Can Eat' restaurant. Veel heb ik niet gegeten, maar het was wel de ideale gelegenheid om nieuwe studenten te leren kennen :) 
Om naar school te gaan moet ik deze keer enkel één bus nemen! De rit, afhankelijk van het verkeer, duurt tussen de 30 en 40 minuten. Een groot verschil dus met de anderhalf uur durende reis richting school in Toronto. De trampolinehal is nog dichterbij gelegen, nl. 1 kilometer van mijn gastgezin! Zalig! De eerste training zal morgen zijn :)

 

welkomparty

 

mijn kamergenoot in het midden

 

 

lessenrooster voor de eerste 5 weken

Hello Engeland!

Gisteravond in Toronto nam ik het vliegtuig richting London. Het afscheid viel me zwaar, het was dan ook niet gemakkelijk om tot ziens te zeggen aan de gate. Ik kreeg enkele afscheidsbriefjes. Ook heeft elke student een vlag van Canada waar we iets opschrijven voor elkaar. Ik besliste om te wachten tot in het vliegtuig om alle tekstjes en briefjes te lezen. Het deed echt deugd, maar was vooral ontroerend. Vooraf verliep het iets stresserender. Mijn valies was op de kop 23kg, maar mijn handbagage was te zwaar. Ik heb dus enkele spullen moeten achterlaten... De helft ervan zal weggegooid worden, de andere helft gaat Valentina van Duitsland mee naar huis proberen te nemen. Dan is het toch al iets dichter bij huis ;) De vlucht op zich was heel comfortabel. Je had een ruime keuze uit heel wat films en muziek, daar heb ik dus ook gebruik van gemaakt. 2h na het opstijgen kregen we ons avondmaal. Ik moet zeggen dat het best lekker was. Een caesarsalade, pasta met pesto en een soort van chocoladecakeje. Daarna een dutje gedaan van een 3-tal uurtjes en toen ik wakker werd was er iets heel moois te bewonderen buiten. We waren van de nacht in het daglicht gevlogen. Je zag heel mooi de scheidingslijn. De tijd was dan ook even 6h vooruit gesprongen. Wanneer het vliegtuig landde en nadat ik al mijn bagage had opgehaald, zocht ik de EF-verantwoordelijke. Ze viel op met haar roze EF-tas! ;) Er was een probleem met mijn taxi, maar dat werd snel opgelost en 2 uurtjes na mijn aankomst in London Heathrow kwam ik aan in mijn gastgezin in Poole. Zéér spannend, want deze keer wist ik nog minder over mijn gastgezin dan de keer ervoor. Maar... het was een blijde verrassing! Het gastgezin woont in een klein, maar heel gezellig huisje. De mensen zijn echt vriendelijk. Ze hebben 3 schatjes van kindjes. Een meisje van 3 jaar en 2 jongens van 8 en 12 jaar. Mijn kamergenoot is van Columbia en is 19. Hoewel we deze keer maar met 2 ipv 8 studenten zijn, denk ik dat er genoeg leven in huis zal zijn met de kindjes. Ooh ja, en dan vergeet ik nog de hond en de kat! Ook heel lieve beestjes. Hoewel het een grote hond is en ik daar normaal bang van ben, valt deze helemaal mee. Zo relaxed :) Vandaag heeft onze gastmama mijn kamergenoot en mij naar Bournemouth, de plaats waar onze school zich bevindt, gebracht met de auto zodat we het dorpje konden verkennen. Ze heeft ons tijdens de rit ook uitgelegd waar we de bus konden nemen en waar we moeten afstappen. Het dorpje is best gezellig, vooral met de live band die er speelde. Door de gietende regen besliste we na een uurtje om toch maar de bus naar huis te nemen. Als 2 bezopen katten kwamen we aan in ons gastgezin: welkom in Engeland! :D Ondertussen is het 21h. Ik ga maar eens slapen, morgenvroeg opstaan voor de 1ste schooldag alweer. Kijk er naar uit!

 

regenjastime!

byebye Toronto

Mijn tijd in Toronto zit erop. Deze avond stap ik het vliegtuig op richting Engeland. Om afscheid te nemen van mijn beste vrienden hier beslisten we om naar het Chinese restaurant 'Mandarin' te gaan. Het was een heel lekkere avond, haha :) Weer goed gelachen en vooral genoten van mijn laatste moment met hun. Afscheid nemen was nog niet nodig, dat is voor vandaag op de luchthaven, want ze komen me allemaal uitwuiven :) Ik zal zowel Toronto als mijn nieuwe vrienden missen. Het was een héél groot avontuur, wat ik nooit zal vergeten!!

 

4 Japannerkes, Valentina en ik

én Matheus die de foto maakt ;)

 

Crazy trampoline

Ook van de trampolineclub Skyriders heb ik met pijn in het hart afscheid moeten nemen. De laatste training was wel een heel leuk afscheid :) Ik heb heel wat bijgeleerd bij hun, zowel kleine techniekjes als nieuwe sprongen. Ook het springen op de supertramp is een ervaring die ik nooit zal vergeten! Het was een hele eer om te kunnen springen met de beste gymnasten van de wereld en training te krijgen van coach Dave Ross. Hopelijk zie ik ze nog eens opnieuw. Ik zal deze zotte trampolinespringers en coaches nooit vergeten!

 

coach Dave - Sam Sendel - Jesse

 

 

 

 

kok Valentina

Donderdag heb ik een bezoekje gebracht aan Valentina's gastfamilie. Na een 1,5 uur lange rit bereikte ik haar huisje. Ze maakte een heerlijke pestopasta voor mij, voelde aan als thuis :) We wisselden onze foto's uit en speelden 'Monopoly Canada'. De plaatsen die je kon kopen waar namelijk allemaal gebieden en panden uit Canada. Rond 20h30 besloot ik om naar huis te gaan, het was immers nog een lange rit naar huis! Dankjewel voor de gezellige avond! :)

Nieuwjaar

Nieuwjaar bracht ik door bij Katherine, een vriendin van trampoline. We waren uitgenodigd bij haar ouders thuis. Samen met haar 2 vriendinnen, 2 vrienden en haar familie hadden we een heel fijne avond. We kregen heerlijke hapjes de hele avond lang, het bleef maar komen! Zeer lekker wel :) Gedurende de avond speelden we met haar nichtje en neefje, heel lieve maar vooral héél actieve kindjes. Geen idee hoeveel rondjes ik door het huis heb gelopen ;) Een kietelgevecht hoort er natuurlijk ook altijd bij. Het laatste halfuur voor nieuwjaar keken we naar de liveshow op tv. Al snel kon het aftellen beginnen. Champagne maakte het helemaal compleet! Daarna gingen we met haar vrienden naar buiten om vuurstokjes aan te steken en 'silly strings' op elkaar te spuiten. Het was een groot gevecht, iedereen hing dus ook goed vol met silly strings! Nadat we alles uit onze haren hadden gekregen, besloten we om terug naar binnen te gaan. Het was veel te koud buiten, zoiets van een -22°C! Voor de rest van de avond speelden we spelletjes en keken we tv. Om half 5 vonden we het tijd om in ons bedje te kruipen. 's Morgens kregen we pannenkoeken en spek en eieren. De ouders waren echt wel veel te goed voor ons! Alleszins weer 2 leuke dagen om nooit te vergeten! 

 

gelukkig worden kindjes ook af en toe eens moe ;)

 

 

Larissa

Larissa is officieel mijn nieuwe naam. Al sinds een lange tijd geleden begon Luis, mijn gastbroer, mij Larissa te noemen, geen idee waarom, maar het was grappig. Later stelde hij mij voor aan zijn Japanse vriend Shum. Aangezien Japanners moeilijkheden hebben met de letter 'r', noemde hij mij natuurlijk ook Larissa! Uiteindelijk begonnen al mijn huisgenoten me Larissa te noemen. Ook op de lijsten voor het avondeten en andere zaken werd er Larissa geschreven. Het bleef altijd grappig als iemand me Larissa noemde, ik werd het stilaan gewoon. Even geleden op Valentina's verjaardagsfeestje stelde ze me voor aan haar huisgenoot Ricardo. En je kan al wel voorstellen wat hij zei denk ik... Ja inderdaad: "Nice to meet you, Larissa". Hahaha, toen was het zeker en vast officieel! Mijn huisgenoten kwamen niet meer bij van het lachen. Natuurlijk kon ik Ricardo niks kwalijk nemen, hij wist niks van alles wat ervoor gebeurd was. Tja, ik zal mijn nieuwe naam moeten accepteren ;)

27 is een mooi getal

Ook mijn huisgenoot Matheus was deze week jarig, hij werd 27. We waren uitgenodigd in een Koreaans restaurant. Gelukkig konden zijn Japanse vrienden een beetje Koreaans spreken, want de serveerster was niet zo vlot met het Engels. We aten gezellig samen, dronken Koreaanse alcohol en speelden drankspelletjes. Al snel was het 24h. Om voor te bereiden op nieuwjaar telden we af tot zijn verjaardag. Hij was niet zo blij dat hij een jaartje ouder werd. Gelukkig was er de optimistische Valentina, die 27 een prachtig getal vindt, net zoals 17. Matheus had dan toch liever 17 geworden ;)Hij was wel opgelucht dat hij zichzelf jonger voelde dan 27. Rond 1h30 gingen we naar huis, want de meeste hadden de dag erna school. Op weg  naar het busstation haalden we nog heel wat gekke toeren uit. Tijdens de weg naar huis kwam ik wat meer te weten over Matheus' liefdesleven. Met veel spanning en hoop op een goed einde luisterde ik naar zijn verhaal over zijn Canadees Braziliaanse liefde. Echt een liefdesverhaal zoals in de film, maar het einde is nog steeds onduidelijk...